شریان آگزیلاری (Axillary) ادامه شریان ساب کلاوین Subclavian می باشد که ناحیه آگزیلاری را خون رسانی می کند. این شریان از کنار خارجی دنده اول شروع شده و در کنارتحتانی عضله terse major ترس ماژور خاتمه می یابد و بعد از آن به نام شریان بازویی در بازو طی مسیر می کند، واریاسیون Variationشریان آگزیلاری امری شایع است و با توجه به این که اندام فوقانی را مشروب می کند از لحاظ پزشکی دانستن این واریاسیون ها امر مهمی به نظر می رسد که یک مورد نادر آن را در هنگام تشریح به روش کلاسیک آناتومی در حفره زیربغل سمت راست یک جسد مذکر با سن تقریبی 65-60 سال در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد مشاهده گردید که بدین شرح می باشد: شریان توراسیک خارجی lateral thoracic artery که به طور معمول از قسمت دوم شریان آگزیلاری جدا می شود در این مورد از شاخه Thoracodorsal artery توراکو دورسال بخش سوم جدا شده است. از آن جا که شریان آگزیلاری در معرض آسیب وپارگی می باشد، به خصوص در موارد جا انداختن درفتگی های شانه و یا برداشتن غدد لنفاوی زیر بغل و هم چنین استفاده از شریان های اندام فوقانی برای اعمال جراحی bypass عروق کرونر، بنابراین آگاهی از آناتومی طبیعی و واریاسیون های شریان آگزیلاری برای متخصصین علوم پزشکی به خصوص جراحان و آناتومیست ها مفید خواهد بود.

شریان آگزیلاری امتداد شریان ساب کلاوین بوده و در انتها با عبور از حد تحتانی عضله ترس ماژور وارد بازو شده و تبدیل به شریان بازویی می شود. این شریان در حفره آگزیلا دارای شاخه هایی است که به عضلات و ساختمانهای مجاور رفته و به آنها خونرسانی می کنند.واریاسیونهایی در رابطه با شریان آگزیلا و الگوی شاخه هایش گزارش شده است. در این مورد خاص، از بخش دوم شریان آگزیلاری، تنه ای جدا شده که مشترک بین دو شاخه شریانی توراسیک خارجی و شریان ساب اسکاپولار است و شاخه های شریان ساب اسکاپولار نیز در امتداد همین تنه جدا شده اند.

مقدمه: عصب فرنیک (Phrenic Nerve) عصبی حسی و حرکتی است و به دلیل عصب دهی عضله دیافراگم ازلحاظ آناتومی و بالینی اهمیت دارد. هدف از این گزارش بیان تغییر آناتومیکی از یک مورد نادر در ارتباط با عصب فرنیک و شریان توراسیک داخلی (Internal Thoracic Artery) است. مواد و روش ­ها: در طی تشریح معمولی جسد مردی 53 ساله در ناحیه ریشه گردن مشخص شد که قسمت ابتدایی شریان توراسیک داخلی توسط حلقه ای از عصب فرنیک راست در برگرفته شده و سپس به سمت پایین ادامه مسیر داده است. یافته ­ها: تغییرات آناتومیکی در مورد عصب فرنیک و شریان توراسیک داخلی همواره از اهمیت بالینی ویژه ای برخوردار است و اگر در جراحی های منطقه ای مورد توجه قرار نگیرد می تواند منجر به عوارض بالقوه تهدید کننده زندگی شود. بحث و نتیجه ­گیری: بررسی این مورد نشان داد که عصب فرنیک و شریان توراسیک داخلی می توانند نسبت به یکدیگر موقعیت های متفاوتی را نشان دهند. به نظر می رسد چون بخش اول و دوم دیواره ی شریان بافت الاستیکی دارد می تواند با تحت تأثیر قرار دادن عصب فرنیک، عصب دهی عضله دیافراگم را مختل کند.

مقدمه: روش های متعددی برای ایجاد شنت بین گردش خون سیستمیک و پولمونر مورد استفاده جراحان قرار گرفته است که در حال حاضر متداولترین آنها استفاده از روش اصلاح شده بلالک- توسیگ است. این شیوه حتی جهت ایجاد شنت در نوزادان که شریان پولمونر کوچک دارند بسیار موثر است.در این گزارش استفاده از شریان توراسیک داخلی جهت ایجاد ارتباط بین سیستم جریان خون سیستمیک و پولمونر در یک دختر 15 ساله که در کودکی تحت عمل اصلاح شده بلالک- توسیگ قرار گرفته بود و این شنت عملکرد مناسب نداشت معرفی گردد.

مقدمه: ترومای نافذ به قدام گردن می تواند بدلیل صدمه به شریان کاروتید باعث ایسکمی مغز گردد. ایسکمی می تواند پس از جراحی ترمیمی کاروتید نیز روی دهد. تشخیص زودهنگام و اقدام درمانی مناسب می تواند از عوارض نرولوژیکی دائمی پس از جراحی ترمیمی کاروتید پیشگیری نماید.معرفی بیمار: مرد 30 ساله با ترومای نافذ به قدام گردن ناحیه سوم در یکی از مراکز درمانی تحت عمل جراحی اکسپلور زخم و تعبیه پن رز قرار میگیرد. بیمار بدلیل ادامه خونریزی به مرکز آموزشی درمانی بعثت همدان منتقل می گردد و عمل جراحی ترمیمی شریان کاروتید خارجی با موفقیت انجام می شود. 4 روز پس از جراحی بیمار بطور ناگهانی دچار ایسکمی مغزی و فلج نیمه راست بدن می گردد. با توجه به یافته MRI و داپلر مبنی بر انسداد شریان کاروتید مشترک و داخلی چپ و علیرغم توصیه پزشکان مشاور به انجام درمان طبی، بیمار تحت عمل جراحی مجدد و ترومبکتومی قرار می گیرد و علایم ایسکمی مغز و پارالیز بهبود می یابد.نتیجه نهایی: در ترومای نافذ به عروق گردن رویکرد جراحی شامل برش مایل گردن، کنترل خونریزی ترمیم کاروتید داخلی، ترمیم یا لیگاتور کاروتید خارجی بر اساس فاکتورهای متعدد و ترمیم ترجیحی ژوگولار داخلی می باشد. رعایت تکنیک جراحی ظریف و دقیق برای ترمیم عروقی همراه با محافظت از سایر ساختمانهای عروقی مجاور به منظور دوری از تروما، کانتیوژن و یا تحت فشار قرار گرفتن عروق با اکارتور هنگام جراحی حائز توجه و اهمیت می باشد. مراقبت دقیق پس از جراحی بصورت معاینه بالینی مکرر روزانه با هدف تشخیص زودهنگام ترومبوز کاروتید داخلی و اقدام سریع تشخیصی و درمانی این عارضه بصورت اکسپلور مجدد مکان جراحی از فاکتورهای کسب نتیجه مطلوب در درمان عوارض صدمه نافذ به کاروتید و ترمیم آن می باشد.

Asphyxiating Thoracic Dystrophy برای نخستین بار در سال 1954 در یک خواهر و برادر توسط ژون به عنوان دیسپلازی اسکلتی قفسه سینه که منجر به آسفکسی و عفونت های مکرر تنفسی می گردد، معرفی شد.ATD  بیماری اتوزومال مغلوبی است که دارای تظاهرات کلینیکی، رادیولوژیک و پاتولوژیک متغیری است. در این مقاله یک مورد از این سندرم را معرفی می نماییم.

مقاله پژوهشیمقدمه: این مطالعه با هدف بررسی پیامدهای رادیولوژیکی (دفرمیتی) و بالینی، متعاقب دو نوع رویکرد درمان طبی و یا درمان جراحی در اطفال مبتلا به ترومای ستون فقرات انجام شد.روش ها: در این مطالعه که به صورت هم گروهی گذشته نگر انجام شد، بیماران زیر 18 سال مربوط به یک بازه ی زمانی 13 ساله (1386-1398) که به علت ترومای ستون فقرات در قسمت های توراسیک و یا لومبار، در یک مرکز تروما، تحت درمان طبی یا جراحی قرار گرفته بودند، مورد بررسی و پیگیری قرار گرفتند. مشخصات دموگرافیک، مکانیسم آسیب، شرایط بالینی، رادیولوژیک و نوع درمان از پرونده های پزشکی استخراج شد. در زمان پیگیری بیماران، پس از ارزیابی وضعیت نرولوژیک و تصویربرداری ستون فقرات، مشخصات اولیه و ثانویه ی بیماران، مقایسه گردیدند.یافته ها: تعداد 79 بیمار با میانگین سنی 3/5 ± 14/36 سال وارد این مطالعه شدند و بطور میانگین، تحت پیگیری 36 ماهه قرار گرفتند. شکستگی در 42 بیمار به صورت تک مهره و شایع ترین شکل آن کمپرشن بود. نقص عصبی اولیه در 14 درصد بیماران وجود داشته که 2/6 درصد نقص ناکامل و بقیه تظاهر پاراپلژیک داشتند. درمان در 38 بیمار به صورت جراحی انجام شده بود. بیش از یک سوم بیماران با نقص عصبی در بررسی اولیه، نهایتاً بهبود نرولوژیک داشتند و قادر به انجام فعالیت های شخصی بدون وابستگی بودند. در زمان پیگیری، 53/2 درصد بیماران دارای اسکولیوز بودند. اسکولیوز در بیمارانی که تحت جراحی قرار گرفته بودند، بیشتر بود. شکستگی در سطوح متعدد با میزان کمتری کیفوز توراسیک همراه بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد جهت تصمیم درمانی، بهتر است آستانه ی جراحی بالاتری برای TLICS در نظر گرفته شود.

شیلوتوراکس یک علت نادر تجمع مایع جنبی در کودکان می باشد که می تواند سبب ناراحتی تنفسی شدید و همچنین منجر به سوء تغذیه، اختلال متابولیک و ایمنی گردد. بنابراین تشخیص به موقع و درمان آن یک ضرورت می باشد. در این مطالعه ضمن بررسی سایر موارد گزارش شده به معرفی یک مورد شیلوتوراکس می پردازیم که در بررسی لنفانژیوماتوزیس منتشر توراسیک تشخیص داده شد.

مقدمه: با توجه به منطقه جغرافیایی زندگی ما سرطان مری از جمله سرطان های شایع گوارشی می باشد. درمان انتخابی در این بیماران جراحی است که با توجه به تعدد تکنیک جراحی ما در این مطالعه سعی نمودیم دو تکنیک شایع جراحی در این گروه از بیماران را مورد مقایسه قرار دهیم.مواد و روش ها: در یک مطالعه گذشته نگر (بین سال های 1990 تا 2005) کلیه بیمارانی که با سرطان ثلث میانی و تحتانی مری تحت عمل جراحی ازوفاژکتومی ترانس هیاتال یا ترانس توراسیک قرار گرفته اند را از نظر سن، جنس، پاتولوژی تومور و stage تومور مورد بررسی قرار داده سپس در یک مطالعه مقایسه ای با در نظر گرفتن پارامترهای خاص یکسان سازی دو گروه از بیماران عمل شده (گروه ترانس هیاتال و گروه ترانس توراسیک) را از نظر میزان خونریزی حین عمل، زمان جراحی، موربیدیتی بعد از عمل، طول مدت بستری، مورتالیتی تا 30 روز بعد از بستری میزان بروز نشت و تنگی آناستوموز و بقا مورد بررسی قرار دادیم.نتایج: 156 بیمار وارد مطالعه شدند که 110 بیمار مرد و 46 بیمار زن بوده اند، 116 بیمار با SCC و 40 بیمار با آدنو کارسینوما، با در نظر گرفتن معیارهای ورودی و خروجی در دو گروه بیمارانی که تحت جراحی ترانس هیاتال قرار گرفته با گروه Ivor Lewis با هم مقایسه شده که از نظر میزان خونریزی حین عمل، عوارض قلبی عروقی و ریوی بعد از عمل، متوسط زمان بستری، مورتالیتی تا 30 روز بعد از عمل و میزان بروز تنگی دیر رس و بقا اتلاف معنی دار آماری نداشتند ولی از نظر میزان بروز نشت آناستوموز (در گروه ترانس هیاتال شایعتر بوده) و متوسط زمان جراحی (در گروه Ivor Lewis طولانی تر بوده) اختلاف معنی دار آماری داشته اند. با توجه به این که نشت آناستوموز در گروه ترانس هیاتال شایعتر بوده ولی مورتالیتی در هر دو گروه یکسان بوده دلیلی بر خوش خیم بودن نشت آناستوموز در گردن می باشد.توصیه ها: با توجه به نتایج این تحقیق هر دو تکنیک مزبور از نظر عوارض و میزان امید به زندگی با هم قابل مقایسه بوده و انتخاب هر یک از این روش ها بسته به انتخاب جراح و شرایط بیمار می باشد.

شریان آگزیلاری ادامه شریان تحت ترقوه ای است که از کنار خارجی دنده اول شروع شده و در کنار تحتانی عضله گرد بزرگ با تبدیل شدن به شریان بازویی پایان می یابد. واریاسیون شاخه های منشعب از شریان آگزیلاری شایع می باشد که یک مورد نادر آن در هنگام تشریح به روش کلاسیک (Grand's Method) حفره زیر بغل سمت چپ یک جسد مذکر با سن تقریبی 25 تا 30 سال در سالن تشریح دانشگاه علوم پزشکی زنجان مشاهده گردید. علی رغم وجود تنه توراکوآکرومیال، بخش دوم شریان آگزیلاری دارای یک تنه مشترک برای شریان های سینه ای خارجی و توراکودورسال بود. که شاخه توراکودورسال همراه با عصب و ورید توراکودورسال وارد عضله پهن پشتی شده است. از آنجا که شریان آگزیلاری بعد از شریان پوپلیتئال بیشتر از بقیه شریان های بدن در معرض پارگی و آسیب می باشد و به خصوص در مواردی مثل جاانداختن دررفتگی قدیمی مفصل شانه و یا برداشتن عقده های لنفاوی آگزیلاری؛ بنابراین آگاهی کامل از آناتومی طبیعی و واریاسیون های شریان آگزیلاری برای متخصصین علوم پزشکی به خصوص جراحان عروق، متخصصین ارتوپدی، رادیولوژیست ها و متخصصین علوم تشریح فوق العاده مفید خواهد بود.